Του χρόνου έξω από το σπίτι σας, εύχομαι

Bc59hnqIcAABXsVDSCN2857

Θα μου πεις εσύ μένεις σε πολυκατοικία. Σε μεγάλη πόλη. Πού να καταλάβεις ή να φανταστείς τι να σκέφτεται και τι να νιώθει ο άντρας με το σκούρο μπουφάν «ΟΧΙ στην εξόρυξη χρυσού» μπροστά από το δίχτυ που χωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του. Σάμπως μεγάλωσες σε τέτοιο μέρος; Έτρεχε το μάτι σου στις ράχες των δέντρων κάθε καλημέρα; Κελάρυζε στ΄αυτί σου το αεράκι με τα χάχανα των πουλιών μόλις έβγαινες από την πόρτα του σπιτιού σου; Κοιτάς τη δουλίτσα σου, τα παιδιά σου και τη σύνταξή σου. Στο εκλογικό σου βιβλιάριο το τι νιώθει ο άντρας με το σκούρο μπουφάν «ΟΧΙ στην εξόρυξη χρυσού» μπροστά από το δίχτυ που χωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του.

Εσύ, τώρα, θα μου πεις ότι μένεις στην Εκάλη ή στην Κηφισιά. Ότι πρέπει κάποιες θυσίες να γίνουν για να έρθει η ανάπτυξη. Η Χαλκιδική είναι μακριά. Στα Prada σου τι νιώθει ο άντρας με το σκούρο μπουφάν «ΟΧΙ στην εξόρυξη χρυσού» μπροστά από το δίχτυ που χωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του. Το resort που παραθερίζεις στο δεύτερο πόδι  δεν έχει θέα στις Σκουριές. Και, βρε αδελφέ, κάτι ξέρουν οι υπεύθυνοι κι εν πάση περιπτώσει όλο φασαρίες κάνουν οι αλήτες εκεί πάνω. Και καταδικάζεις τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Υπομονή, όλα θα φτιάξουν αρκεί να αισιοδοξούμε. Και καλή χρονιά.

Εσύ που παίρνεις τις αποφάσεις θα μου πεις να σκάσω. Να μην τα ψάχνω. Ότι είμαι με τους αλήτες που όλο φασαρίες κάνουν. Να πάω να ψηφίσω όταν με διατάξεις. Να σκάσω. Να βγάλω τη γλώσσα μου να πάρεις το γενετικό υλικό μου. Να σε ακολουθήσω στο αστυνομικό τμήμα. Να απολογηθώ. Να περιμένω την ανάπτυξη και το πρωτογενές. Να καταδικάσω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Να βλέπω δελτία ειδήσεων. Να πληρώνω τους φόρους μου.  Στις μίζες σου τι νιώθει ο άντρας με το σκούρο μπουφάν «ΟΧΙ στην εξόρυξη χρυσού» μπροστά από το δίχτυ που χωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του.

Εγώ ένα σας λέω: του χρόνου έξω από το σπίτι σας, εύχομαι.

(Οι φωτογραφίες από Χρυσές αυτ-απάτες)

Ησύχασε Μαρίνα. Δείξε υπευθυνότητα.

Birds in Cave, 1971 Miro

Birds in Cave, 1971 Miro

Ησύχασε Μαρίνα. Δείξε υπευθυνότητα.

Μην κλαις για το δίχρονο κοριτσάκι σου και τον χρόνια άνεργο άντρα σου που αφήνεις πίσω. Δείξε υπευθυνότητα. Μάζεψε τα μπογαλάκια σου και φύγε όπου η πατρίδα σε καλεί. Δείξε υπευθυνότητα. Ίσιωσε το πλατύ σου χαμόγελο, σβήσε τα φλογερά σου μάτια και δίδαξε αλφαβήτα και αρίθμηση στο μακρινό νησί. Δείξε υπευθυνότητα. Οι δανειστές θα πληρωθούν και φέτος. Ησύχασε. Στο λέει ο υπουργός σου.

Ησύχασε. Δεν βλέπεις γύρω σου τους ήσυχους; Τον Παναγιώτη, τον Κώστα, την Κατερίνα και τη Γεωργία;  Ήσυχα σε κοιτούν με απάθεια (όχι δεν είναι συγκαλυμμένη συμπάθεια) την ώρα που προγραμματίζουν τις εφημερίες της εβδομάδας. Δείξε υπευθυνότητα, Μαρίνα. Δε βλέπεις τους υπεύθυνους γύρω σου; Η Ελένη, η Μαίρη και ο Γιάννης με υπεύθυνη αδιαφορία υπογράφουν την υπεύθυνη δήλωση καταδίκης σου, Μαρίνα (ναι, το ξέρω και της δικής τους καταδίκης).

Ησύχασε Μαρίνα. Οι καλοί μας εργατοπατέρες οργανώνουν 48ωρη απεργία για σένα. Δείξε υπευθυνότητα. Το σχολείο σου έκλεισε και περισσεύεις. Μην το παίρνεις προσωπικά. Ησύχασε. Δεν είσαι αριθμός, αλλά θα ήταν καλό να ήσουν νούμερο, αν σου είχε μείνει ίχνος υπευθυνότητας.

Ησύχασε. Δείξε υπευθυνότητα.

Σκέψεις εν θερμώ: Οι δάσκαλοι.

Είχε  γραφτεί το 2006. Την περίοδο της απεργίας των δασκάλων. Ή την περίοδο της απεργοσπασίας των δασκάλων στους οποίους αναφέρεται. Εν θερμώ. Πέρασαν εφτά χρόνια. Το θυμόμουν και το ξανάφερνα στο νου από καιρό σε καιρό. Είμαι πάλι εν θερμώ και το βγάζω από μέσα μου.  Βαράτε ελεύθερα. Είναι υπερβολικό; Πολύ αυστηρό; Αυτοβιογραφικό; Τσουβαλιάζει; Τσούζει; Το θέμα είναι, λέει και καμιά αλήθεια;

The-Wall-Picadora-de-carne

Οι δάσκαλοι.

… Αποκομμένοι από τον κόσμο. Ξεχασμένοι στον μικρόσκοσμο του σχολείου ξέχασαν ότι το σχολείο είναι ένας κόσμος όχι μόνο μικρός αλλά και μέγας. Μπαίνουν στην τάξη και, χωρίς να ανήκουν σε καμία τάξη, απαιτούν την τάξη. Κοιμισμένοι ευτυχείς. Περιχαρακωμένοι στην άγνοια και σε κάτι που νομίζουν «βόλεμα». Κυνικά αδιάφοροι και κοινωνικά απαθείς. Γυμνοί και άδειοι. Παραιτημένοι από την εκπαίδευση πολύ προτού συνταξιοδοτηθούν. Εγκλωβισμένοι, άγονται και φέρονται ανάμεσα στην ατολμία και την γκρίνια. Μύωπες, βάζουν στο μικροσκόπιο τα παιδιά και στο απυρόβλητο τους ίδιους και την κοινωνία που υπηρετούν. Καρπαζοδέκτες, με το κεφάλι πάντα χαμηλά διορθώνουν γραπτά, ετοιμάζουν τεστ, βαθμολογούν και αξιολογούν ψυχές. Τολμούν να διαπαιδαγωγούν!  Δεν κοιτάζουν ποτέ ψηλά. Δεν βλέπουν ποτέ μακριά. Δεν οραματίζονται τίποτα, δεν ελπίζουν σε τίποτα. Συνήθως περιμένουν: το κενό, το διάλειμμα, τις διακοπές, τις «κρίσεις», το σαββατοκύριακο, τον χρόνο να περάσει, τη σύνταξη. Γνωρίζουν λίγα, λένε πολλά. Σκέφτονται ελάχιστα. Κάνουνε πράξη την απραξία. Ρωτούν πάντα τους «κάτω» και ποτέ τους «πάνω», απαιτώντας απαντήσεις μόνο από τους «μικρούς» και ποτέ από τους «μεγάλους». Αδύναμοι και άτολμοι να αντισταθούν στην εξουσία αρέσκονται να την μεταβιβάζουν και να την ασκούν με σαδισμό στους μαθητές τους. Καριερίστες, «επιστήμονες», «ανεκπαίδευτοι» ή «μετεκπαιδευμένοι», αταξικοί, απολιτικοί, αριστεροί ή δεξιοί, κομματόσκυλα, αιρετοί, «στελέχη» της εκπαίδευσης, αδιάφοροι ή επιμελείς, αυστηροί ή laissez faire, με έφεση στη μαγειρική, καλοί νοικοκυραίοι, νομοταγείς πολίτες δεν λείπουν σχεδόν ποτέ από τις λαϊκές αγορές, λείπουν σχεδόν πάντα από τους λαϊκούς αγώνες. …