Μεγάλη δημιο-σκόπηση (για σίγουρη χειραγώγηση)

Με αφορμή τις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης στις οποίες, ναι μεν δεν αφέθηκε κανένα περιθώριο κριτικής σκέψης, αλλά διαφάνηκε μια σχετική αδυναμία χειραγώγησης της σκέψης των υποκειμένων και τους ξέφυγαν κάποιες ερωτήσεις ανοιχτού τύπου.

Μην κουράζεστε δημιοσκόποι. Και προπάντων μην ρισκάρετε τις απαντήσεις των υποκειμένων. Σας προτείνουμε εδώ μια σειρά ενδεικτικών ερωτήσεωνμε τις οποίες σας εξασφαλίζουμε πλήρη παραίτηση σκέψης και αλήθειας:

  • Πόσο θέλετε να μειωθεί ο μισθός σας;
  • Πότε θα θέλατε να απολυθείτε;
  • Πόσο νομίζετε ότι πρέπει να αυξηθεί το ο ΦΠΑ;
  • Ποιος είναι ο καλύτερος εταίρος, το ΔΝΤ ή η ΕΕ;
  • Από πού προτιμάτε να λαμβάνετε συσσίτιο;
  • Σε ποιον θεό προσεύχεστε για να παραμείνουμε στο Ευρώ;
  • Τι κάνετε για να βοηθήσετε το αφεντικό σας να κερδοφορήσει;
  • Πόσες κουβέρτες χρησιμοποιείτε για να κυκλοφορείτε μέσα στο σπίτι;
  • Στις πόσες αυτοκτονίες την ημέρα μένετε ανεπηρέαστοι συναισθηματικά;
  • Πόσο αισιόδοξοι είστε ότι τα πράγματα θα παραμείνουν όπως είναι;
  • Πόσες φορές την ημέρα καταδικάζετε τη βία από όπου κι αν προέρχεται;
  • Τι δεν θα κάνατε για μια θέση μερικής απασχόλησης;
  • Πόσοι συνδικαλιστές θέλετε να κρεμαστούν αύριο στο Σύνταγμα;
  • Ποια ομάδα εργαζομένων θεωρείτε μεγαλύτερο εχθρό σας;
  • Εκτός από τις απεργίες, ποια άλλη εκδήλωση των άκρων πρέπει να απαγορεύσει η κυβέρνηση;
  • Ποια ήταν η τελευταία φορά που καταγγείλατε στην εφορία και την αστυνομία τον περιπτερά ότι δεν έκοψε απόδειξη;
  • Πράξατε το καθήκον σας να ξοδέψετε το τελευταίο σας ευρώ για την εφορία ή έστω για την τράπεζα, όπως ο νόμος ορίζει;

44559_298312403606169_676527976_n

 

 

Δεν έχεις «ελληνική ψυχή»; Καλά να πάθεις.

Με αυτή τη δύναμη ψυχής που έχει ο Έλληνας, θα ξεπεράσει την οποιαδήποτε κρίση, έστω και αν υποφέρει τόσο πολύ

Δεν μας έφτανε το «όλοι μαζί τα φάγαμε»

Δεν μας έφτανε η κατασυκοφάντηση όλων των παραγωγικών τάξεων και των συνταξιούχων, πλην βεβαίως των επιχειρηματιών και των τραπεζιτών

Δεν μας έφτανε η ενοχοποίηση και ποινικοποίηση της αντίδρασης, της διαφορετικής φωνής, της κινητοποίησης

Δεν μας έφτανε το αίσθημα αποτυχίας, αναξιοσύνης και αναξιοπρέπειας που βιώνει κάθε απολυμένος, άνεργος, ανασφάλιστος σε αυτή τη χώρα, ο οποίος δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του και πολλές φορές οδηγείται στην αυτοκτονία

Δεν μας έφτανε το στίγμα του «εθνικού προδότη» για όποιον υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ανθρώπου και αντιστέκεται σε ό,τι υπερασπίζεται μόνο την ελευθερία των λίγων και του κεφαλαίου

Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και το έλλειμμα «ελληνικής ψυχής».Της ψυχής που, ακριβώς επειδή είναι ελληνική, καταφέρνει να υπερκεράσει κάθε δυσκολία. Της ψυχής που, ενώ ματώνει, επουλώνει τις πληγές και «ξανά προς τη δόξα τραβά».

Έχεις «ελληνική ψυχή»; Δεν αναρωτιέσαι, δεν αμφισβητείς, δεν διεκδικείς. Σφίγγεις τα δόντια, κάνεις υπομονή, έχεις εμπιστοσύνη στους 300 εκλεκτούς σου, δουλεύεις απλήρωτος αδιαμαρτύρητα, υπακούς τυφλά, προσεύχεσαι, τρως στα συσσίτια, πληρώνεις τα χαράτσια, παρακολουθείς με ευλάβεια τις ειδήσεις των 8.00, δέχεσαι με ευγνωμοσύνη τις φιλανθρωπίες του ΣΚΑΙ και το πετσόκομμα του μισθού σου, θυσιάζεις ακόμα και το σπίτι σου για να σωθεί η πατρίδα.

Δεν έχεις αρκετή «ελληνική ψυχή»; Είσαι ανθέλληνας, προδότης, απεργός, συνδικαλιστής, εξτρεμιστής. Στην καλύτερη περίπτωση, απλώς δειλός ή και τεμπέλης. Υποθάλπεις την πολιτική ανωμαλία. Μπλοκάρεις την ανάπτυξη. Διαμαρτύρεσαι και γκρινιάζεις διαρκώς και με το παραμικρό. Κακομαθημένος. Άπιστος και μισαλλόδοξος. Αχάριστος και άπιστος. Οπισθοδρομικός κι αγκυλωμένος. Σε τελική ανάλυση εσύ φταις για την κατάντια σου αλλά και για τα δεινά της πατρίδας. Ανάξιος να λέγεσαι Έλληνας. Καλά να πάθεις.

Μην (τολμήσεις να) σκεφτείς.

ΜΗΝ σκεφτείς την ΑΝΕΡΓΙΑ που σε δέρνει. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΩΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ τους φόρους.

Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΤΙ ΘΑ ΤΑΙΣΕΙΣ το παιδί σου. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΩΣ θα πάρεις τα ΦΑΡΜΑΚΑ σου. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΟΣΟ ακόμα θα ΚΟΨΟΥΝ από τη ΣΥΝΤΑΞΗ σου. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΟΣΟ ακόμα θα ΚΟΨΟΥΝ από τον ΜΙΣΘΟ σου. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΟΣΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ πρέπει να κάνεις για να βγάλεις ΕΝΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς τα 4ΩΡΑ. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ότι είσαι ΑΠΛΗΡΩΤΟΣ 6 μήνες. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ!

Πρέπει να σώσουμε τη Χώρα από τους πολίτες της

Μάλιστα κύριοι.

Η Χώρα περνά τη μεγαλύτερη κρίση στη σύγχρονη ιστορία της. Οι προκλήσεις στη διεθνή οικονομική και πολιτική σκηνή είναι μεγάλες. Οι καιροί ου μενετοί! Πρέπει να δώσουμε αποφασιστική, δραστική και ακαριαία απάντηση σε όσους δεν πιστεύουν στη σωτηρία της Χώρας κι ελπίζουν μόνο στη δική τους προσωπική σωτηρία και ευημερία. Είναι το καρκίνωμα που πρέπει να ξεριζωθεί, προκειμένου να συνεχίσουμε το έργο που με τόσο κόπο κι αγώνα διαφύλαξαν και μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας: την Χώρα μας, μια Χώρα της ευρωπαϊκής  οικογένειας, μια Χώρα του Ευρώ!

Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Ή εμείς ή αυτοί!

Δεν μας επιτρέπεται να υποχωρήσουμε τώρα. Να οπισθοδρομήσουμε σε παλιές αγκυλώσεις και στερεότυπα του παρελθόντος. Να δώσουμε χώρο σε αυτούς που παραμένουν αγκιστρωμένοι στα προνόμια και τις κοινωνικές κατακτήσεις που μας πάνε πίσω.

Το ξαναλέω:  Ή εμείς ή αυτοί!

Το πεδίο είναι πλέον πολεμικό. Τίποτα δεν θα μπει στο δρόμο μας. Μην έχετε κανέναν ενδοιασμό, καμία ενοχή ή ευαισθησία. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εχθροί μας. Μην το ξεχνάτε. Οφείλουμε να σώσουμε την τιμή της Χώρας και τις υποχρεώσεις της στα αδέλφια κι εταίρους μας απανταχού της γης από τους λεχρίτες, κοπρίτες, βολεμένους, χορτάτους απόπατους της κοινωνίας και της οικονομίας μας. Αυτούς, που μιξοκλαίνε κάθε μέρα για έναν μισθάκο, για ένα κεραμίδι, για φάρμακα, για πρόνοια, για μια δουλίτσα ξεχνώντας ότι η Ιστορία τελείωσε προ πολλού. Αυτούς, που αρρωσταίνουν κάθε τρεις και λίγο, που θέλουν βιβλία στα σχολεία, θέρμανση στο σπίτι, ένα πιάτο φαΐ ατο τραπέζι, μια εξασφάλιση όταν γεράσουν! Αυτούς, που τολμούν να μιλούν ακόμα για δημόσια αγαθά, για ελευθερία, για δικαιοσύνη, για δημοκρατία, για ζωή!

Εμπρός λοιπόν, να σώσουμε τη Χώρα από τους πολίτες της.