«Γιατί όχι εθνικοσοσιαλιστές;» αναρωτιέται δήθεν αφελώς ένα κατακάθι.
Όπως και να τους πεις, παραμένουν οι πιο εγκληματικές φιγούρες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Με τη συνεργασία ντόπιων πρόθυμων μακελάρηδων
Εθνικοσοσιαλισμός εν δράσει
χρυσή αυγή
Κηρύξαν πόλεμο
Τα άκουσα εγώ τα τύμπανά τους να πλησιάζουν
-τις οργισμένες τους φωνές
Ένιωσα τον απειλητικό ρυθμό
-κατέκλυσε απ’ άκρη σ’ άκρη το κορμί μου
Ποιος; Πες μου ποιος να ξεπλύνει αυτά τα χέρια;
Τα βρώμικα απ’ τον φόβο και το αίμα.
Ποιος να γυρίσει την πλάτη του στη μάνα πους κλαίει;
Χτυπάνε το παιδί της-δεν το βλέπεις;
«Και να! Φάε κι αυτή! Κι αυτή κωλόμαυρη!»
Μια γυναίκα επευφημεί.
Κάθε φορά που ο άντρας σηκώνει το χέρι
-να πάρει φόρα για να χτυπήσει-
γουρλώνει τα μάτια και φωνάζει
«Έτσι!»
Κάνενα χάδι δε θα ’χει αγγίξει το μάγουλό της.
Οι πόθοι της θα ’ναι απωθημένα
φυλακισμένα μέσα στο σφιχτό κότσο της,
στο συνοφρυωμένο βλέμμα της
στο σταυρουδάκι που φοράει στο λαιμό της.
Βρίσκει ηδονή σε κάθε χαστούκι
Βρίσκει ηδονή στον πόνο του μικρού κοριτσιού
Τρέμει από λαχτάρα σε κάθε μπουνιά στην κοιλιά
«Έτσι!»
Γεμίστε δυνάμεις άνθρωποι
είναι βαρύ το φορτίο
κάποιος άλλος έχει αποφασίσει για μας
-δεν είναι η μοίρα-
είναι η φτώχια!
Όχι, δεν συγχωρώ.
Δεν συγχωρώ ούτε μια λέξη
ούτε ένα χτύπημα
καμιά «πατρίδα» που χτίζεται πάνω στο κλάμα του παιδιού
κανένα κράτος «δικαίου»
Δεν συγχωρώ για κανέναν αυτόχειρα
για καμιά μητέρα που τρίβει πατώματα
για κανέναν που κρυώνει μέσα στις κούτες
Ετοιμαστείτε Άνθρωποι
μας έχουν κηρύξει πόλεμο
-κι όχι τώρα, αλλά από καιρό-
Τζένη Τ.
Μπαλάντα για την έγκριση του κόσμου, Μπέρτολτ Μπρεχτ
«Καλά της έκανε! Χαχαχαχα…. Να αγιάσει το χέρι του. Πάντα μου την έσπαγε η Κανέλλη». Μια απάντηση σε αυτή τη σαπίλα :
Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός.
Και να που, σήμερα. μου δείξανε τον κόσμο τους.
Μόνο το ματωμένο δάχτυλό τους είδα μπρός.
Και είπα ευθύς: «Μ’ αρέσει ο νόμος τους».
Τον κόσμο αντίκρυσα μεσ’ απ’ τα ρόπαλά τους.
Στάθηκα κι είδα, ολημερίς, με προσοχή.
Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους.
Και σαν με ρώτησαν «Σε διασκεδάζει;», είπα:»Πολύ!»
Κι απο την ώρα εκείνη, λέω «Ναι» σε όλα.
Κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω.
Για να μη με τυλίξουνε σε καμμιά κόλλα,
ό,τι κανένας δεν εγκρίνει, το εγκρίνω.
Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα.
Μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια.
Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα:
«Καλά τους κάνουν- για του έθνους την ομόνοια!»
Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές
κι ήθελα να φωνάξω:»Σταματήστε!»
Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές,
μ’ άκουσα να φωνάζω:»Ζήτω! Προχωρήστε!»
Δεν μου αρέσει η φτήνεια κι η κακομοιριά.
Γι’ αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου.
Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά
ταιριάζει, βέβαια- το ξέρω- κι η έγκρισή μου.
.
Εναντίον όλων!
«Εναντίον όλων«.
Βία και μίσος εναντίον του ξένου αλλά και του γνωστού. Του μετανάστη αλλά και του Έλληνα. Της γυναίκας αλλά και του ομοφυλόφιλου. Του φοιτητή αλλά και του γείτονα. Του εργαζόμενου αλλά και του άνεργου. Του γιου μου αλλά και της κόρης σου. Του πατέρα σου αλλά και της μητέρας μου. Του νέου αλλά και του ηλικιωμένου. Της πολιτικής αλλά και της δημοκρατίας. Της αγάπης αλλά και της ζωής . Των δικαιωμάτων αλλά και της ελευθερίας. Του ανθρώπου αλλά και της ύπαρξης. Της σκέψης αλλά και της δράσης. Της ιστορίας αλλά και του λαού.
Τώρα, όπου διαβάζεις «αλλά» βάλε «άρα».
Τι δεν καταλαβαίνεις; Πόσο πιο καθαρά να το πουν;
Ναι, λένε αλήθεια. Είναι εναντίον όλων.
pnevmantilogias 