Σου έβαλαν τα γυαλιά, Νίκο

Σε μία τάξη δημοτικού το θέμα ήταν αυτό:

Τα παιδιά έγραψαν:

«Θέλω να έρθετε κύριε δήμαρχε στη θέση αυτών των ανθρώπων. Σκεφτείτε πώς περνάνε αυτοί οι άνθρωποι  με το φόβο.»  Γ.Κ μαθήτρια

«Νομίζω πως ο διωγμός αυτών των ανθρώπων σε άλλο κράτος θα προκαλέσει θάνατο ή βάσανο σε αυτούς και τις οικογένειές τους.  ….. Γι αυτό το λόγο δεν πρέπει να φύγουν οι πρόσφυγες γιατί άνθρωποι είναι κι αυτοί σαν και μας. Γιατί κάθε άνθρωπος αξίζει κάτι περισσότερο από αυτό που έχει.» Α.Σ μαθητής

«Φανταστείτε να ήσαστε εσείς από αυτούς τους πρόσφυγες και ο δήμαρχος αυτής της περιοχής ήθελε να σας διώξει και να πάτε στη χώρα που δεν μπορείτε να ζείτε. Το σωστό είναι να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν τη ζωή τους καλύτερα. Γιατί θα μας θεωρούνε κακούς ανθρώπους και ότι η περιοχή αυτή δεν είναι καλή για να ζήσουν.» Α.Σ μαθητής

«Ακόμα θα θέλαμε να μας βοηθήσετε να διευκολύνουμε τον τρόπο ζωής αυτών των ανθρώπων επειδή θα έχουν περάσει πολλά προβλήματα όπως η φτώχια κι ο ρατσισμός. …. να δώσετε το καλύτερο παράδειγμα σε όλους για να έχουμε όλοι ένα αίσιο τέλος.» Ε.Κ μαθήτρια

«Θα σας άρεσε εσάς να ζείτε σε μια χώρα χωρίς νερό, χωρίς φαγητό, χωρίς σπίτι και χωρίς κανένα από τα βασικά αγαθά που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει ανθρώπινα; Νομίζουμε ότι όλοι αυτοί οι πρόσφυγες δεν πρέπει μόνο να μείνουν στη χώρα μας, αλλά και να καλυτερέψει η ζωή τους.» Ν.Π μαθητής

«Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεταναστεύσει από τη χώρα τους για να βρουν κάτι καλύτερο σε μια άλλη χώρα αλλά συμβαίνει το αντίθετο. …. Εκεί που ζούσαν μπορεί να υπήρχε πόλεμος, οικονομική εξαθλίωση, πολιτική δίωξη»  Κ.Π μαθήτρια

«Αν ήσασταν στη θέση τους δεν θα σας άρεσε και δεν θα θέλατε να σας διώξουν και να πεθάνετε από την πείνα. Αν ήμουν στη θέση σας χωρίς δεύτερη κουβέντα θα τους έδινα μέχρι και στέγη για να μείνουν.» Κ.Γ. μαθήτρια

«…οι περισσότεροι πρόσφυγες μένουν στους δρόμους και έχουν παιδιά. Τα παιδιά όμως όταν αρρωσταίνουν χρειάζονται φάρμακα, ζεστασιά και πολλή προσοχή. … κανένας δεν θα ήθελε να είναι στη θέση τους . Βοηθήστε κι εσείς να τους φτιάξουμε μια νέα ζωή στη ζεστασιά, την αγάπη κι όχι στον διωγμό και στη φτώχεια.» Χ.Μ μαθήτρια

«Όμως δεν πρέπει να μείνουμε εκεί, γιατί κάθε καθώς πρέπει δήμαρχος πρέπει να φροντίζει οι άνθρωποι που ζουν στον δήμο του να ενταχθούν στην κοινωνία, να καλύψουν τις βιολογικές τους ανάγκες και να ζουν χαρούμενα.» Β.Ν μαθητής

Σημείωση: Δεν είχε καν συζητηθεί το αποτρόπαιο γεγονός στο Φαρμακονήσι.

Ποια είσαι εσύ;

Ποια είσαι εσύ; Από ποια κόλαση δραπέτευσες; Ποιος εφιάλτης σε φιλοξένησε;
Ποιοι γονείς σε φίλησαν, σ’ αγκάλιασαν, σε νανούρισαν;
Ποιο σκοτάδι σε κατάπιε;
Ποιο άσβεστο μίσος σου κατατρώει τα σπλάχνα;
Ποιος θα σε λυπηθεί;

Κηρύξαν πόλεμο

Τα άκουσα εγώ τα τύμπανά τους να πλησιάζουν
-τις οργισμένες τους φωνές
Ένιωσα τον απειλητικό ρυθμό
-κατέκλυσε απ’ άκρη σ’ άκρη το κορμί μου
Ποιος; Πες μου ποιος να ξεπλύνει αυτά τα χέρια;
Τα βρώμικα απ’ τον φόβο και το αίμα.
Ποιος να γυρίσει την πλάτη του στη μάνα πους κλαίει;
Χτυπάνε το παιδί της-δεν το βλέπεις;
«Και να! Φάε κι αυτή! Κι αυτή κωλόμαυρη!»

Μια γυναίκα επευφημεί.
Κάθε φορά που ο άντρας σηκώνει το χέρι
-να πάρει φόρα για να χτυπήσει-
γουρλώνει τα μάτια και φωνάζει
«Έτσι!»

Κάνενα χάδι δε θα ’χει αγγίξει το μάγουλό της.
Οι πόθοι της θα ’ναι απωθημένα
φυλακισμένα μέσα στο σφιχτό κότσο της,
στο συνοφρυωμένο βλέμμα της
στο σταυρουδάκι που φοράει στο λαιμό της.

Βρίσκει ηδονή σε κάθε χαστούκι
Βρίσκει ηδονή στον πόνο του μικρού κοριτσιού
Τρέμει από λαχτάρα σε κάθε μπουνιά στην κοιλιά
«Έτσι!»

Γεμίστε δυνάμεις άνθρωποι
είναι βαρύ το φορτίο
κάποιος άλλος έχει αποφασίσει για μας
-δεν είναι η μοίρα-
είναι η φτώχια!

Όχι, δεν συγχωρώ.
Δεν συγχωρώ ούτε μια λέξη
ούτε ένα χτύπημα
καμιά «πατρίδα» που χτίζεται πάνω στο κλάμα του παιδιού
κανένα κράτος «δικαίου»
Δεν συγχωρώ για κανέναν αυτόχειρα
για καμιά μητέρα που τρίβει πατώματα
για κανέναν που κρυώνει μέσα στις κούτες

Ετοιμαστείτε Άνθρωποι
μας έχουν κηρύξει πόλεμο
-κι όχι τώρα, αλλά από καιρό-

Τζένη Τ.

Μην (τολμήσεις να) σκεφτείς.

ΜΗΝ σκεφτείς την ΑΝΕΡΓΙΑ που σε δέρνει. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΩΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ τους φόρους.

Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΤΙ ΘΑ ΤΑΙΣΕΙΣ το παιδί σου. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΩΣ θα πάρεις τα ΦΑΡΜΑΚΑ σου. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΟΣΟ ακόμα θα ΚΟΨΟΥΝ από τη ΣΥΝΤΑΞΗ σου. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΟΣΟ ακόμα θα ΚΟΨΟΥΝ από τον ΜΙΣΘΟ σου. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ΠΟΣΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ πρέπει να κάνεις για να βγάλεις ΕΝΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς τα 4ΩΡΑ. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ σκεφτείς ότι είσαι ΑΠΛΗΡΩΤΟΣ 6 μήνες. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Σκέψου τον κίνδυνο από τον Αφγανό πρόσφυγα.

ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ!

Προγραμματίστε το μέλλον σας (ή «θα γίνουμε Βουλγαρία»)

1. Αποφασίστε σε ποια χώρα θα μεταναστεύσετε

2. Εξασκηθείτε ή μάθετε κάποια τέχνη

3. Πιάστε κολλητή τη Βουλγάρα που μέχρι πέρσι είχατε στη δούλεψή σας

4. Προμηθευτείτε με αμυντικά όπλα για όταν σας την πέσουνε οι εκεί Χρυσαυγίτες

5. Κοιτάξτε στα μάτια τον πρώτο Μπαγκλαντεσιανό που θα σας καθαρίσει το παρμπριζ όπως κοιτάτε τον καθρέφτη σας

6.Join the club των απανταχού εξαθλιωμένων.

Σου αρέσει εδώ; Ναι, είναι σαν ζωή.

– Σας αρέσει εδώ;

– Ναι, είναι σαν μουσείο.

– Μουσείο;

– Ναι, από έξω κοιτάτε μέσα τα ζώα.

Διάλογος μεταξύ δημιογράφου* και κρατούμενου «λαθρομετανάστη» στο ελληνικό Γκουαντάναμο σε ρεπορτάζ της ελληνικής τηλεόρασης από κανάλι που δεν διαθέτει άδεια λειτουργίας από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε να εκπέμπει δηλητήριο στην απαθή, καλοβολεμένη, πρόσφατα κι όψιμα αγανακτισμένη, χυδαία ντοπαρισμένη, λάθρα ζώσα δήθεν κοινωνία. Μέσα από το κλουβί το «ζώο» με την ανθρώπινη μορφή αποστόμωσε τον φιλοπερίεργο «επισκέπτη» του μουσείου που αρχικά θα σκέφτηκε να χλευάσει τα ελληνικά αυτού του μαυριδερού υποκειμένου, αυτού του λαθραίου εμπορεύματος στην αγορά ψυχών. Έκοψε το πλάνο. Τι άλλο να ρωτήσει; Ένιωσε ίσως και μια κάποια ντροπή.

Το αφεντικό του δημιογράφου (ναι, αυτός με το λαθροκανάλι, που εκπέμπει παράνομα στη χώρα) έστειλε έναν άλλον δημιογράφο του να καλύψει το άλλο μεγάλο προεκλογικό γεγονός των ημερών: την επιθετική σεξουαλική συμπεριφορά μιας Ρωσίδας που ήρθε από τη χώρα της για να μολύνει όσους περισσότερους οικογενειάρχες και νεολαίους μπορούσε με τον ιό του AIDS. Για κακή του τύχη δεν ήταν λάθρα η Ρωσίδα. Ήταν όμως ξανθιά, νέα και όμορφη. Τα εμπορικά του μάτια άστραψαν. Άλλο ένα ζώο στο μουσείο. Ανάρπαστο το έκθεμα. Εκλεκτή τροφή για τα πεινασμένα αρπακτικά σάρκας που λέγονται και τηλεθεατές. Άσσος στο μανίκι του υπουργού που ήρθε για να μας καθαρίσει από τη βρώμα της τρομοκρατίας, της αντίστασης και της «λαθρο»μετανάστευσης, που εμπορεύεται τον φόβο με την καπατσοσύνη του αγύρτη.

Αλλάζει το πλάνο. Στην οθόνη ξεπροβάλλουν οι μεσάζοντες εκθεμάτων. Οι αντιπρόσωποι των διεθνών μεγαλεμπόρων. Εκφωνούν λόγους, παραχωρούν συνεντεύξεις, κουνάνε το δάχτυλο, σφίγγουν την ιδρωμένη και πλαδαρή παλάμη που δεν δούλεψε ποτέ, ουρλιάζουν, καθησυχάζουν, παραμυθιάζουν, εκβιάζουν τα ναρκωμένα ζώα που βρίσκονται μπροστά από την οθόνη. Εγκλωβισμένα στο μουσείο φυσικής και πολιτικής ιστορίας. Πεινασμένα για αίμα, σεξ και βία. Ποτισμένα με μίσος. Αναθρεμμένα με ψέματα. Τυφλά, υπάκουα κι ηλίθια εκ γενετής ή και εκ πεποιθήσεως. Μέσα από το κλουβί τους βλέπουν άλλα ζώα σε κλουβί και μακαρίζουν την ελευθερία τους.

Το κανάλι συνεχίζει να εκπέμπει λαθραία δηλητήριο μαζικής καταστροφής και κατανάλωσης. Ο δημιογράφος εξακολουθεί να καλύπτει σε απευθείας μετάδοση την εγκληματική δράση των τερατόμορφων ζώων και ζωών. Οι μεσάζοντες επιμένουν να πουλήσουν. Οι μεγαλέμποροι χτίζουν κι άλλα κλουβιά. Τα πεινασμένα ζώα παρακαλούν για μία θέση.

– Σας αρέσει εδώ;

– Ναι, είναι σαν ζωή.

—————————————————————————————————————————

*Γράφοντας αυτές τις λέξεις το χέρι μου σχημάτισε τη λέξη «δημιογράφος», αντί για δημοσιογράφος. Έμεινα για λίγο να το κοιτώ. Χέρι λανθάνον αλήθεια λέγει, σκέφτηκα κι είπα να το αφήσω έτσι.