Εθνική ενότητα (να συνεχίσουν)

Οι ευαίσθητοι να συνεχίσουν να αυτοκτονούν

Οι άστεγοι να συνεχίσουν να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαΐ

Οι υπάλληλοι να συνεχίσουν καρτερικά την αμισθί σκλαβιά

Οι συνταξιούχοι να συνεχίσουν να ψηφίζουν «ευρώ πάση θυσία»

Οι άνεργοι να συνεχίσουν να χαμηλώνουν τις τιμές τους

Οι μαθητές να συνεχίσουν να φοιτούν σε παγωμένα σχολεία

Οι φαρμακοποιοί να συνεχίσουν να δίνουν φάρμακα από την τσέπη τους

Οι γιατροί να συνεχίσουν να γιατρεύουν χωρίς φάρμακα και μισθό

Οι ασθενείς να συνεχίσουν να πληρώνουν τα φάρμακά τους

Οι συγγενείς τους να συνεχίσουν να προσεύχονται υπέρ υγείας

Οι δάσκαλοι να συνεχίσουν τους εκκλησιασμούς

Οι γονείς να συνεχίσουν να ταΐζουν τα παιδιά τους με σούπες

Οι τραπεζίτες να συνεχίσουν να γλεντάνε

Οι χρυσαυγίτες να συνεχίσουν να ξεσκίζουν

Οι βουλευτές να συνεχίσουν να ψηφίζουν ναι-σε-όλα

Οι υπουργοί να συνεχίσουν να σκοτώνουν

Τα συνδικάτα να συνεχίσουν τις 24ωρες

Οι καταναλωτές να συνεχίσουν να βλέπουν όνειρα με διαφημίσεις

Οι δανειολήπτες να συνεχίσουν να χρεώνονται

Οι τηλεθεατές να συνεχίσουν να υπνωτίζονται

Οι εφοπλιστές να συνεχίσουν τη φοροδιαφυγή

Οι δικαστές να συνεχίσουν να δικάζουν με γνώμονα τον εθνικό συμφέρον

Οι ψηφοφόροι να συνεχίσουν να ψηφίζουν.

Πρέπει να σώσουμε τη Χώρα από τους πολίτες της

Μάλιστα κύριοι.

Η Χώρα περνά τη μεγαλύτερη κρίση στη σύγχρονη ιστορία της. Οι προκλήσεις στη διεθνή οικονομική και πολιτική σκηνή είναι μεγάλες. Οι καιροί ου μενετοί! Πρέπει να δώσουμε αποφασιστική, δραστική και ακαριαία απάντηση σε όσους δεν πιστεύουν στη σωτηρία της Χώρας κι ελπίζουν μόνο στη δική τους προσωπική σωτηρία και ευημερία. Είναι το καρκίνωμα που πρέπει να ξεριζωθεί, προκειμένου να συνεχίσουμε το έργο που με τόσο κόπο κι αγώνα διαφύλαξαν και μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας: την Χώρα μας, μια Χώρα της ευρωπαϊκής  οικογένειας, μια Χώρα του Ευρώ!

Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Ή εμείς ή αυτοί!

Δεν μας επιτρέπεται να υποχωρήσουμε τώρα. Να οπισθοδρομήσουμε σε παλιές αγκυλώσεις και στερεότυπα του παρελθόντος. Να δώσουμε χώρο σε αυτούς που παραμένουν αγκιστρωμένοι στα προνόμια και τις κοινωνικές κατακτήσεις που μας πάνε πίσω.

Το ξαναλέω:  Ή εμείς ή αυτοί!

Το πεδίο είναι πλέον πολεμικό. Τίποτα δεν θα μπει στο δρόμο μας. Μην έχετε κανέναν ενδοιασμό, καμία ενοχή ή ευαισθησία. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εχθροί μας. Μην το ξεχνάτε. Οφείλουμε να σώσουμε την τιμή της Χώρας και τις υποχρεώσεις της στα αδέλφια κι εταίρους μας απανταχού της γης από τους λεχρίτες, κοπρίτες, βολεμένους, χορτάτους απόπατους της κοινωνίας και της οικονομίας μας. Αυτούς, που μιξοκλαίνε κάθε μέρα για έναν μισθάκο, για ένα κεραμίδι, για φάρμακα, για πρόνοια, για μια δουλίτσα ξεχνώντας ότι η Ιστορία τελείωσε προ πολλού. Αυτούς, που αρρωσταίνουν κάθε τρεις και λίγο, που θέλουν βιβλία στα σχολεία, θέρμανση στο σπίτι, ένα πιάτο φαΐ ατο τραπέζι, μια εξασφάλιση όταν γεράσουν! Αυτούς, που τολμούν να μιλούν ακόμα για δημόσια αγαθά, για ελευθερία, για δικαιοσύνη, για δημοκρατία, για ζωή!

Εμπρός λοιπόν, να σώσουμε τη Χώρα από τους πολίτες της.

Η γλώσσα της κρίσης

Καιρό τώρα νιώθω οργή για τη γλώσσα της κρίσης. Τη γλώσσα που χρησιμοποιούν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επαΐοντες, τεχνοκράτες επαγγελματίες τρομοκράτες. Η γλώσσα τους, γλώσσα εξουσιαστική, αυταρχική, καταπιεστική, αποκοιμιστική, παράγει τη νέα αλήθεια. Παράγει τα νέα υποκείμενα που θα αποδεχτούν και θα υποδεχτούν αυτή την αλήθεια ως τη μόνη αλήθεια. Γλώσσα αγοραία, εκπορνευτική της σκέψης, της βούλησης, του θυμικού, ακρωτηριάζει το ίδιο το νόημα της λέξης. Αποκοιμίζει και αποβλακώνει, αλλά και διατάζει και ευθέως απειλεί. Συσκοτίζει κι εξυμνεί.

Οι τρόποι της είναι πολλοί. Χρησιμοποιεί την αποχαυνωτική επανάληψη λέξεων και φράσεων που γίνονται κλισέ σε σημείο που ξεχνάς για τι πράγμα μιλούσε η λέξη ή η φράση ευθύς εξαρχής. Τώρα πια το κλισέ έγινε στερεότυπη εικόνα. Το μυαλό σου έπαψε να επεξεργάζεται το νόημά της, υπνωτίστηκε.

Η χυδαία γλώσσα τους, όταν δεν υπνωτίζει, συσκοτίζει και παραπλανά. Φροντίζει να κρύβει το χυδαίο της πρόσωπο πίσω από συντομογραφίες ή πολυλογάδικες ορολογίες. IIF, IMF, EFSF, swaps, cds, μόχλευση κι άλλα τέτοια όμορφα κι ακαταλαβίστικα για τον «απλό κοσμάκη», που πρέπει απλώς να αποδεχθεί την άγνοιά του, να αφήσει την υψηλή οικονομική πολιτική και γενικά την πολιτική στους μύστες της και να ασχοληθεί με το πώς θα σώσει το τομάρι του, θα φάει τον ανταγωνιστή συνάδελφό του ή θα βρει καμιά 4ωρη δουλίτσα για να φάει ένα κομμάτι ψωμί.

Η γλώσσα τους διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και βιάζει κάθε λογική. Ονομάζει «κοινωνικό διάλογο» τον ταξικό πόλεμο και «κοινωνικούς εταίρους» τους ταξικούς εχθρούς. Επιβάλλει ως «αγκύλωση» οποιοδήποτε κοινωνικό δικαίωμα συσκοτίζοντας το γεγονός ότι η μόνη αγκύλωση είναι η προσήλωση των εξουσιαστών στο δικαίωμά τους στο κέρδος. Βραχυκυκλώνει τη γλώσσα και το μυαλό αφού η μεν γλώσσα προσπαθεί να προφέρει την «ευαλφάλεια» το δε μυαλό να κατανοήσει πώς είναι δυνατόν να παντρευτούν τα ασυμβίβαστα.

Η γλώσσα των δυναστών μας απειλεί κι εκβιάζει ωμά και κυνικά. Φροντίζει να νιώσεις στο πετσί σου τον εγκλωβισμό σου στον κόσμο τους. Όλα είναι «μονόδρομος». Δεν υπάρχει καμία έξοδος διαφυγής κανοντάς σε να ξεχάσεις ότι ο άνθρωπος βγήκε από τις σπηλιές κι ο παγκόσμιος πολιτισμός υπήρξε δυνατός μόνο και μόνο επειδή αμφισβητήθηκαν μονόδρομοι και μοναδικές αλήθειες. Όταν δεν πείθει με την προπαγάνδα της έλλειψης κάθε εναλλακτικής, απειλεί κι εκβιάζει ευθέως το θύμα της. Κι όταν ακόμα κι αυτό δεν φτάνει, επικαλείται τη φυσική και τη μεταφυσική ουσία με παραλληλισμούς, παρομοιώσεις και μεταφορές. Φυσικά και μεταφυσικά φαινόμενα επιστρατεύονται στον αγώνα τους να φιμώσουν, να ακρωτηριάσουν, να νεκρώσουν κάθε νοητική και κριτική επεξεργασία των λεγομένων τους.

Επιχειρώ εδώ να ανοίξω έναν διάλογο με τη γλώσσα των καταπιεστών. Να παίξω λίγο μαζί της, να την ξεμπροστιάσω αν μπορώ, να αναλύσω το λεξιλόγιο, τη γραμματική και το συντακτικό της. Βήμα-βήμα. Θα κρατήσει ίσως καιρό.

ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ

Λήμμα: hair-cut ή απλώς κούρεμα.
Είναι κάτι απλό. Δεν θέλει και πολύ μυαλό. Όπως πας στον μπαρμπέρη για να «σου τα πάρει λίγο» επειδή μάκρυναν τα μαλλιά σου, έτσι και το «κούρεμα των ομολόγων» αποτελεί μια συνήθη δραστηριότητα, ίσως και βαρετή αλλά αναγκαία για να διατηρηθεί το κατάλληλο κάθε φορά μήκος του χρέους που θα κάνει αυτόν που το φορά στο κεφάλι του να ξαναπάει στον μπαρμπέρη για άλλο ένα κουρεματάκι, μια βαφή, μια μιζανπλί βρε αδελφέ, σε εύλογο και προσοδοφόρο για τον μπαρμπέρη διάστημα.

Ταυτόχρονα, το κουρεματάκι στοιχίζει κατιτίς παραπάνω:

  • μα φιλοδώρημα θες στο παραπαίδι ψυχογιό βιομήχανο που επιθυμεί ευέλικτο, απελευθερωμένο, σκληρό σαδομαζοχιστικό σεξ σε ένα ελευθεριάζον πλαίσιο σχέσεων με την δεσποινίδα Εργασία που την έχει βγάλει στο σφυρί ο στοργικός αλλά και διεφθαρμένος εργατοπατέρας της και ξεπουλά όσο-όσο τα κάλλη της,
  • μα κάτι για το πικρό καφεδάκι με μπόλικες φουσκάλες που θα σου σερβίρει ο καφετζής αρχιτραπεζίτης προκειμένου να μην σου ρίξει παραθείο την επόμενη φορά και μείνεις σέκος,
  • μα κάτι για τον λαχειοπώλη έμπορο ονείρων και πωλητή εφιαλτών πολιτικό που τάζει λαγούς με πετραχήλια, παραδείσους επί γης σε όποιον αγοράσει τα τυχερά χρωματιστά λαχεία του ενώ ταυτόχρονα καταριέται κι υπόσχεται την κόλαση σε όποιον δεν προτιμά το δικό του δελτίο λόττο

μιας και ο μπαρμπέρης θα σε κάνει και πολύ ανταγωνιστικό γκόμενο στις διεθνείς και ντόπιες αγορές κρέατος.

Και έχε το νου σου να μην του πας και πολύ κόντρα μην σου ξυρίσει και τον σβέρκο κόντρα. Γιατί ο μπαρμπέρης, εκτός από ψαλίδι, διαθέτει και ξυράφι. Βρίσκεται στην ευχάριστη θέση ισχύος να «ψαλιδίσει» και να «κόψει» οτιδήποτε πάνω σου του φαίνεται περιττό, αφού αφελής και ηλίθιος ων, αντί να περπατάς με την πλάτη στον τοίχο, βρίσκεσαι καθηλωμένος στην καρέκλα του με τα νώτα εκτεθειμένα στις όποιες εγκληματικές ορέξεις του.