Δεν ντράπηκες, όταν ο «συνάδελφός» σου απεργούσε για έξι εβδομάδες και χρώσταγε στην τράπεζα το δάνειο. Εσύ το πλήρωνες κανονικά.
Δεν ντράπηκες, όταν ο «συνάδελφός» σου ρούφαγε χημικά κι έτρωγε ξύλο. Εσύ δεν πόναγες πουθενά.
Δεν ντράπηκες, όταν ο «συνάδελφός» σου έχανε την ακοή του από τις κρότου λάμψης και ζει τώρα με την αναπηρία παρέα. Εσύ άκουγες μια χαρά.
Δεν ντράπηκες, όταν σου είπαν ότι ο «συνάδελφός» σου θα πληρώνεται με 600 €. Εσύ έπαιρνες κανονικά τα 1.500.
Δεν ντράπηκες, όταν ο «συνάδελφός» σου γινόταν λάστιχο για να πηγαίνει σε 4 και 5 σχολεία για να πληρωθεί σε 5 και 6 μήνες με την ώρα. Εσύ χαιρόσουν τα 3ωρα.
Δεν ντράπηκες, όταν ο «συνάδελφός» σου παραιτήθηκε γιατί αρνήθηκε να υπηρετεί τους δυνάστες, γιατί αρνήθηκε να γίνει ο ηθικός αυτουργός του πνευματικού, ηθικού και βιολογικού ακρωτηριασμού των μαθητών του. Εσύ δεν είχες ηθικούς φραγμούς.
Δεν ντράπηκες, όταν ο «συνάδελφός» επέλεξε σαν ύστατο μέσο διαμαρτυρίας στο βιασμό μιας κοινωνίας να δώσει τέλος στη ζωή του. Εσύ ζεις.
ΖΕΙΣ;
pnevmantilogias 